شما اجازه دارید در مورد اختلاف نظرها و اشتباهات با همسرتان بحث کنید و تا رسیدن به نتیجه، این گفت‌وگوها را ادامه دهید، اما این را بدانید که با دعوا کردن هیچ چیزی درست نمی‌شود.

اگر فکر می‌کنید در یک زندگی عاشقانه جایی برای بحث و دعوا وجود ندارد، در اشتباه اید. اختلاف نظر حتی در میان لیلی و مجنون‌ها هم وجود دارد و تنها با درست مدیریت کردن است که این اختلاف نظرها به یک مشکل جدی برای زندگی مشترک تان تبدیل نمی‌شود.

شما اجازه دارید در مورد اختلاف نظرها و اشتباهات با همسرتان بحث کنید و تا رسیدن به نتیجه، این گفت‌وگوها را ادامه دهید. تنها کافی است قانون‌های یک دعوای زن و شوهری را بشناسید و به آن‌ها پایبند باشید.

شاید اشکال جای دیگری است

ناراحتید یا خشمگین، یا تنها برای انتقام گرفتن بحث را به راه می‌اندازید؟ قبل از وارد شدن به چنین گفت‌وگویی، از احساسات تان باخبر شوید و سعی کنید دلیل پیدا شدن شان را هم بفهمید. اگر هم نتوانید دلیلی برای چنین حسی پیدا کنید، ممکن است پای نوسانات هورمونی، خستگی کاری یا مشکلات قدیمی که برای حل کردن شان تلاش نکرده‌اید در میان باشد. پس تا مطمئن نشده‌اید که یک موضوع خاص ناراحت تان کرده یا نه، با همسرتان در موردش وارد بحث نشوید.

مشکل را نشانه بگیرید، نه همسرتان را!

موضوع از کجا شروع شده؟ دلیل اصلی ناراحتی و خشم تان چیست و چرا می‌خواهید دعوا کنید؟ قبل از بیان حتی یک جمله، جواب این س?ال‌ها را پیدا کنید و بعد اگر گمان می‌کنید که باید در مورد موضوعی با هم بحث کنید، این کار را انجام دهید. بزرگ‌ترین اشتباهی که می‌توانید انجام دهید، نشانه گرفتن همدیگر در زمان دعواست. یادتان نرود که موضوع بحث چیست و با به رخ کشیدن اشتباهات و ناتوانی‌های همسرتان، او را به موضوع دعوا بدل نکنید و به مشکل فعلی، یک مشکل دیگر اضافه نکنید.

شما در یک جبهه هستید

یادتان نرود که در زندگی مشترک، شما و همسرتان در یک گروه هستید. پس هنگامی که او از یک موضوع گلایه می‌کند یا مشکلی را مطرح می‌کند، فوراً حاضرجوابی نکنید و با گفتن یک مشکل بزرگ‌تر، از او سبقت نگیرید. در جریان یک بحث دوستانه، به حرف‌ها، اعتراض‌ها و حتی گلایه‌های طرف مقابل تان خوب گوش کنید و از او هم بخواهید که به حرف‌های شما بدون قطع کردن شان گوش کند.

دعوا را از خانه بیرون نبرید

یادتان نرود که تمام زندگی همان لحظه دعوا نیست؛ پس فکر بعد را هم بکنید. مراقب لحن و صدای‌تان باشید. هرچه بیشتر فریاد بزنید، همسرتان کمتر پیام شما را درک می‌کند و کمتر به شما حق می‌دهد. یادتان نرود که این بحث تنها بین شما و همسرتان است؛ پس با فریادهایتان آن را از خانه بیرون نبرید و دیگران را شریک این ماجرا نکنید. دعوای زناشویی اتفاقی است که در همه خانه‌ها می‌افتد، اما اگر نمی‌خواهید زندگی‌تان را ویران کند، آن را از خانه‌تان بیرون نبرید. حتی اگر موضوعی در میان جمع، در خیابان و در وقت کار، شما را آزار می‌دهد، در حضور دیگران برای حل کردنش تلاش نکنید.

سپرتان را کنار بگذارید

چرا دعوا می‌کنید؟ برای خالی کردن خشم تان یا برای حل کردن مشکل؟ اگر هدف شما واقعاً حل مشکل است، این حالت دفاعی را کنار بگذارید و تنها در مورد موضوع گفت‌وگو کنید. وقتی که همسرتان اشتیاق شما را برای حل مسئله ببیند، او هم سپر دفاعی‌اش را کنار می‌گذارد و می‌پذیرد که کجای کار مقصر است و در چه زمینه‌هایی می‌تواند به حل مشکل کمک کند.

مراقب کلمات باشید

اگر بحث شما در مورد اشتباهی است که همسرتان انجام داده است، هرگز اشتباهات گذشته‌اش را وارد بحث نکنید. قیدهایی مثل «همیشه» و «هرگز» بار عاطفی بالایی دارند؛ پس هنگام به کار بردن شان مراقب باشید. گذشته از قیدها، بی‌توجه به معنای هیچ کلمه‌ای، آن را به کار نبرید و تصوری در ذهن همسرتان ایجاد نکنید که بعد از دعوا هم گریبان تان را بگیرد. یادتان نرود که بعضی کلمه‌ها به سادگی از ذهن پاک نمی‌شود. پس مراقب حریمی که میانتان است باشید.

به دنبال همدلی بگردید

مهم‌ترین نتیجه‌ای که قرار است از این بحث بگیرید، توافق در مورد یک موضوع است. پس حتی اگر در مورد آن اختلاف نظر زیادی دارید، موضوعات فرعی کوچکی که می‌توانید در موردشان توافق کنید را از یاد نبرید. مهم نیست که این نقاط تفاهم چقدر کوچک باشند؛ شما می‌توانید با تمرکز روی همین موضوعات کوچک، از یک بحث بزرگ نتیجه‌ای که می‌خواهید را بگیرید.

وقت‌شناس باشید

زمان مناسب، یکی از مهم‌ترین عواملی است که می‌تواند موفقیت یا شکست یک بحث را تضمین کند. اگر می‌خواهید از بحث کردن با همسرتان نتیجه بگیرید، در هر زمانی موضوع را به میان نیاورید. وقتی که خواب‌آلوده است، اول صبح که پر انرژی است، زمانی که مشغول کار است یا در کنارش آدم‌های دیگری هم قرار دارند، وقتی که مشغول فوتبال دیدن است و... هرگز برای بحث کردن در مورد موضوعات مهم، مناسب نیستند.

به فکر برد و باخت نباشید

برای بحث کردن گاردتان را باز کنید و قبل از اینکه بحث را شروع کنید، احتمال این را بدهید که حق با شما نباشد. شاید همسرتان با دلایل منطقی چنین کاری را انجام داده باشد و شاید هم شرایط، این موضوع را به او تحمیل کرده باشد؛ پس برای جنگ و به انگیزه‌ی بردن مسابقه، بحث را آغاز نکنید، چون ممکن است گاهی هم شما بازنده باشید.

احساساتش را نشانه نگیرید

هرگز برای کنار کشیدن از بحث و به اصطلاح «بردن»، احساسات همسرتان را نشانه نگیرید. گریه کردن، نشان دادن ضعف جسمانی یا نشان دادن این موضوع که اگر او به خواسته‌تان عمل نکند از هم می‌پاشید، بدترین راه‌های پایان دادن به بحث هستند. یادتان نرود که شما مسئولیت یک زندگی مشترک را به عهده دارید و حتی اگر به‌ نفع تان هم نباشد، باید مثل یک بالغ عمل کنید و تصمیم بگیرید.

انتقاد را با احساس شروع کنید

اگر می‌خواهید از همسرتان انتقاد کنید یا احساس می‌کنید که باید مشکلی را حل کنید، باید با یک شروع خوب وارد بحث شوید. نخستین کلمات همیشه مهم‌ترین کلمات هستند؛ پس در قدم اول به جای اینکه بگویید «وقتی تو...» یا «چرا تو...»، از عبارت‌هایی مثل «من احساس می‌کنم...» استفاده کنید. اگر در همان ابتدای کار با او مثل یک فرد بی‌مسئولیت برخورد کنید، او هم برای اثبات بی‌گناهی‌اش از راه‌هایی وارد می‌شود که هیچ نتیجه خوبی را به دنبال نخواهد داشت.

انتقام نگیرید

ممکن است در بحث این بار، شما برای بعضی اتفاقات مقصر باشید و همسرتان گاهی از شما انتقاد کند. شاید هم راهکارتان برای مقابله با این انتقادها، بیان اشتباهات همسرتان باشد و گمان کنید اگر با هر صحبتی که او علیه شما می‌کند، یک جواب دندان‌شکن بدهید و به او نشان دهید که از شما ضعیف‌تر و پر اشتباه‌تر است، این بازی را می‌برید. اما باز هم باید تأکید کنید که بحث‌های زناشویی نه بازی است و نه جنگ، و باز هم باید بگوییم که تنها روی موضوع بحث تمرکز کنید و به فکر انتقام گرفتن نباشید.

فرار نکنید

چه شما بحث را شروع کرده باشید و چه همسرتان، باید تا رسیدن به یک نتیجه منطقی در بحث بمانید. البته این ماندن را در شرایطی توصیه می‌کنیم که از اصول بالا پیروی کرده باشید و با داد و بیداد و تحقیر، بحث را به حاشیه نکشیده باشید. اگر احساس می‌کنید توان ادامه بحث را ندارید، بدون قهر و بی‌خبر ترک کردن بحث، از همسرتان بخواهید که باقی حرف‌ها را برای فرصت بهتری بگذارد و اگر هم تنها برای فرار از مسئولیت‌ها می‌خواهید بحث را خاتمه دهید، کمی صبورتر باشید. نگذارید در ذهن همسرتان به فردی بی‌مسئولیت تبدیل شوید که نمی‌تواند از پس یک بحث منطقی بربیاید.

وقتی خود را به چیزی متعهد می کنیم ، قولی می دهیم . قول دادن امری ارزشمند و قدرتمند است که نباید ساده گرفته شود . وقتی به قول خود وفا نمی کنیم ، و وقتی روی حرفمان نمی ایستیم ، بخشی از ما به خود تردید می کند . به مرور اثرات تعهدات رعایت نشده روی هم انباشته می شوند و در نتیجه به خود تردید می کنید و احساس بدی بر شما حاکم می گردد .

تردید به خود ،به احساس بی ارزش بودن منتهی می شود ، تولید خستگی و گیجی می کند و شما را به این باور سوق می دهد که :" نه نمی توانم این کار را بکنم ".

به موازات اشکالی که در رابطه ما با خودمان به وجود می آید ، رابطه ما با دیگران نیز خراب می شود . اگر در قبال دیگران تن به تعهداتی بدهید و بر سر حرف خود نایستید ، اعتماد دیگران را نسبت به خود از دست می دهید ، احساسشان را جریحه دار می کنید ، عصبی می شوند ، احساس اجحاف و خیانت می کنند و غیره و غیره .

اگر این را در ذهن داشته باشید ، به آسانی متوجه می شوید که اگر نسبت به تعهداتی که به خود و به دیگران سپرده اید وفادار بمانید ، خاک را برای ورود تفکر منفی حاصل خیز کرده اید . 

برای جلوگیری از این موقعیت و برای اجتناب از تفکر منفی بیشتر در این مقاله چند پیشنهاد داریم :

**از سپردن تعهداتی که به رعایتش مطمئن نیستید خودداری کنید . اگر مطمئن نیستید ، بگوئید که مطمئن نیستید . اگر گفتن شاید کافی نباشد ، چه بهتر که جواب منفی بدهید .

** به تعهدات مهم بسنده کنید . اگر تعهدی به قدر کافی مهم باشد برسر آن می ایستید ، اما اگر مهم نیست از سپردن این تعهد خودداری کنید .

** نه گفتن را بیاموزید . به صرف آزرده نکردن دیگران از تن دادن به تعهداتی که برای دیگران مهم هستند ، اما برای شما اهمیتی ندارند خودداری کنید . تعهداتی ازاین قبیل یا در آینده شکسته می شوند و در نتیجه رنجش بیشتری ایجاد می کنند و در غیر این صورت و اگر پای این قول و قرار ایستادید ، به احساسات خودتان جراحت می زنید . چه بهتر که بگوئید « نه متشکرم » و خودتان را راحت کنید .

** ارتباط برقرار کنید . به محض اینکه به این نتیجه رسیدید که نمی توانید روی تعهد خود بایستید ، موضوع را با طرف دیگر در میان بگذارید . اگر فکر می کنید که نمی توانید به تعهد خود عمل کنید موضوع را به اطلاع طرف دیگر برسانید ؛ و تنها به گفتن « متأسفم نمی توانم » اکتفا نکنید . دوباره مذاکره کنید . تغییر دادن تعهد ، در خواست یک لطف است . این کار را با متانت انجام دهید .

** تعهدات خود در قبال دیگران را یادداشت کنید . روی تقویم قرارهای ملاقات خود با دیگران را بنویسید . با این کار اولا قرار خود را فراموش نمی کنید و ثانیا از تداخل قرارهای ملاقات با یکدیگر اجتناب می کنید .

** از تعهداتی که در قبال خود دارید غفلت نکنید . در نخستین صفحه تقویم خود این جمله را بنویسید . « همه تعهدات و قول و قرارهای با خودم را یادداشت می کنم .» اگر مایلید که فردا ساعت 6 صبح در پارک بدوید ، این مطلب را در صفحه مربوط به تاریخ فردا یادداشت کنید . در واقع این نوشته تعهدات شما را می رساند.

**کارهای به تمام رسیده را یادداشت کنید . اگر پنج ، شش کتاب نیمه خوانده شده در حول و حوش شما باز باشد و گرد و خاک اطراف را روی خود جمع کند ، بنویسید که وقت خواندن کتاب تمام شده است . تا جایی را که خوانده اید علامت بگذارید و بعد کتابها را ببندید و آنها را کنار بگذارید . به خود بگوئید :« فعلا برنامه کتاب خواندن تمام شده است .» می توانید آنها را دوباره و هر زمان که خواستید بخوانید اما فعلا برنامه ای برای خواندن ندارید و بنابراین تعهد و قول و قرار شما با خواندن تمام شده است .

همین مطلب در مورد تعهد نسبت به دیگران هم صدق می کند . وقتی می دانید در کاری که دیگران از شما انتظار دارند شرکت نمی کنید ، به آنها شرکت نکردن خود را اطلاع دهید و به آنها بگوئید که تا اطلاع بعدی در آن جلسه حضور نخواهید یافت . به راستی که با خاتمه تلقی کردن بعضی از تعهدات انرژی بسیار زیادی را آزاد می کنید .

**خود را ببخشید . خود را به خاطر عهد شکنی های گذشته سرزنش نکنید . خود را به خاطر کارهایی که باید می کردید و نکردید ببخشید و در اندیشه عهد شکنی های آینده هم نروید .

با توجه به سه دلیل عمده مسبب عهد شکنی می توانید شرایط را برای وفای به عهد بیشتر خود فراهم آورید . این سه دلیل عبارتند از :

** تایید و تصدیق . نگران تأیید نشدن از سوی دیگران هستیم و به همین دلیل برخلاف میل خود تن به تعهد می دهیم . اشکال کار در این است که در این فرایند خود تأییدی را از دست می دهیم که معامله چندان منصفانه ای نیست .

** راحتی . کنار گذاشتن قول و قرار و تعهد راحتتر است . اما این احساس راحتی کاذب است . مثلا اگر قصد وزن کم کردن دارید و به نظر می رسد که پیمان شکنی راحت تر است و بنابراین سراغ کیک می روید و تعدادی از آن را نوش جان می کنید ، ناراحتی بعد از خوردن کیک احتمالا از راحتی خوردن آن بیشتر است .

** تمرد و سرکشی . زیر پا گذاشتن قول و قرار به منظور تمرد مورد دیگری است که اغلب مشاهده می شود . متمردها اغلب در رویارویی با مقامات مسئول و اولتیماتوم ها احساس سرکشی می کنند . متأسفانه تمرد از توصیه های پزشکان می تواند بسیار خطرناک و مهلک باشد .

پایبندی به قول و قرارها ، راه خوبی برای اطلاع از نیاز به تصدیق دیگران و چگونگی جایگزین کردن آن با تایید خویشتن است تا با آزادی بیشتری بتوانید از تمرد خود به خود به همکاری آگاهانه و داوطلبانه برسید.

مقدمه:

انسان، آفریده ای است که به سبب جنبه خلقی، نیازمند خوراک و تغذیه برای بقا و رشد است. غذا خوردن به معنای از گلو فرو دادن و بلعیدن، آدابی دارد تا غذا بتواند تأثیرات مطلوب و سازنده خود را به جا بگذارد. از این رو در آیات قرآنی به ابعاد این مسأله پرداخته شده است. به ویژه آن که غذا، تأثیرات شگرفی در جان و روان آدمی به جا می گذارد و شخصیت و شاکله آدمی را شکل می بخشد.

در این راستا برخی از روان شناسان می گویند شما نوع غذا و شیوه خوردن آن را بگویید تا شخصیت شما را به طور کامل تشریح کنند. در فرهنگ اسلامی به این نکته توجه داده می شود که غذا شخصیت آدمی را از آن رو تحت تأثیر قرار می دهد که غذا و لقمه ای که انسان می خورد در یک فرآیند پیچیده به خون تبدیل و تغییر ماهیت می دهد و همین خون است که در همه وجود خلقی آدمی جریان می یابد و در مغز و قلب اندیشه و تفکرات وی را شکل می دهد. از این رو در بینش و نگرش و گرایش های آدمی نقش مهمی را ایفا می کند.به نظر دانشمندان اسلامی لقمه حلال، کردار نیک را می سازد و لقمه حرام پندار زشت و کردار زشت را به همراه خود دارد. ب

ه سبب همین تأثیرات شگرف و بنیادین است که بخش مهمی از آموزه های قرآنی و نبوی به حوزه خوردنی ها تعلق دارد و درباره احکام و آداب خوردن تا خوردنی های حرام و حلال سخن های دقیق و کامل و جامعی بیان شده که در زیر فهرستی جامع از آیات یادشده آمده است:

احکام خوردنی‌ها در قرآن

1-فقط  از پاکی‌ها بخورید.(بقره/57)

{کلوا من طیبات ما رزقناکم }

2-بخورید ولی فساد روی زمین نکنید.(بقره/60)

{کلوا واشربوا من رزق الله و لا تعثوا فی الارض مفسدین}

3-بخورید ولی پیروی از شیطان نکنید.( بقره /168)

{کلوا مما فی الرض حلالا طیبا و لا تتبعوا خطوات الشیطان}

4- بخورید و شکر کنید.( بقره/172)

{کلوا من طیبات ما رزقناکم واشکروا للله}

5- از پاک و حلال خدا بخورید ( مائده/ 88)

{ و کلوا مما رزقکم الله حلالا طیبا }

6-بخورید ولی اسراف نکنید. (اعراف/ 31)

{کلوا واشربوا ولا تسرفوا }

7- بخورید و بگوئید حطه (اعراف/161)

{ کلوا منها حیث شئتم و قولوا حطه} .

8- بخورید و به حیوانات هم بدهید(طه/54)

{کـُلـُوا وَارعــَواا َنـعـَامـَکـُم}

9-بخورید ولی ظلم نکنید (طه/ 81)

{ کلوا من الطیبات ما رزقناکم ولا تطغوا فیه }.

10-بخورید و عمل صالح انجام دهید.(مومنون /51)

{ کلوا من الطیبات واعملوا صالحا }

11-بخورید و بنوشید وبدانید چه می‌کنید.(طور/19)

{ کلوا واشربوا هنیئا به ما کنتم تعملون }

12-بخورید از آنچه بر آن ذکر خدا رفته است.(انعام /118چ)

{ فکلوا مما ذکر اسم الله علیه }

13- بخورید از حلال و پاک و تقوی پیشه کنید.( انفال /69 )

{ فکلوا مما غنمتم حلالا طیبا و اتقوا الله}

14- ربا نخورید(عمران/130)

{ لا تاکلوا الربا اضعافا مضاعفة }

13-بخورید ولی مال یتیم نخورید(نساء /10)

{ ان الذین یاکلون اموال الیتامی ظلما انمایاکلون فی بطونهم نارا }

16-اموال را با باطل مخلوط نکنید(نساء /29)

{یا ایها الذین امنوا لا تاکلوا اموالکم بینکم بالباطل}

17- { مال مردم را به ناحق نخورید } (نساء/161)

{ واخذهم الربوا و قد نهوا عنه و اکلهم اموال الناس با الباطل و}.

18- { نخورید از حیوانی که در زمان ذبح آن ؛ نام خدا برده نشده است } (انعام / 121)

{ ولا تاکلوا مما لم یذکر اسم الله علیه }

19- { از دریا و ماهیهای آن استفاده کنید } (فاطر/12) 

{... وَ ما یَسْتَوِی الْبَحْرانِ هذا عَذْبٌ فُراتٌ سائِغٌ شَرابُهُ وَ هذا مِلْحٌ أُجاجٌ وَ مِنْ کُلٍّ تَأْکُلُونَ لَحْماً طَرِیًّا وَ تَسْتَخْرِجُونَ حِلْیَةً تَلْبَسُونَها وَ تَرَی الْفُلْکَ فیهِ مَواخِرَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ}

20-از دانه و نباتات بخورید(یس/33)

{ وَ آیَةٌ لَهُمُ الْأَرْضُ الْمَیْتَةُ أَحْیَیْناها وَ أَخْرَجْنا مِنْها حَبًّا فَمِنْهُ یَأْکُلُونَ }

و این زمین مرده برای آنان نشانه‌ای [آشکار بر اینکه ما مردگان را در قیامت زنده می‌کنیم] می‌باشد که آن را زنده کردیم و از آن دانه بیرون می‌آوریم که از آن می‌خورند،

21-اگر بخورید و شکر بجا نیاورید سیلی خواهید خورد(سبأ /61)

{فَأَعْرَضُوا فَأَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ سَیْلَ الْعَرِمِ وَ بَدَّلْناهُمْ بِجَنَّتَیْهِمْ جَنَّتَیْنِ ذَواتَیْ أُکُلٍ خَمْطٍ وَ أَثْلٍ وَ شَیْ‌ءٍ مِنْ سِدْرٍ قَلیلٍ} 

ولی [آنان از سپاس گزاری در برابر نعمت، و از فرمان‌ها او و دعوت پیامبرشان] روی گرداندند، در نتیجه سیل [ویران‌گر] «عرم» را بر ضد آنان جاری کردیم [که دو باغ آباد راست و چپ منطقه را نابود کرد]، و ما آن دو باغ پر حاصلشتان را به دو باغستانی تبدیل کردیم که دارای میوه‌هایی تلخ و درخت شوره گز و چیزی اندک از درخت سدر بودند!! 

22- و هر که تهیدست است به اندازه متعارف بخورد(نساء/6)‌

{وَ مَنْ کانَ فَقیراً فَلْیَأْکُلْ بِالْمَعْرُوف}

و هر که تهیدست است به اندازه متعارف مصرف نماید.

23- ازمیوه ها بخوریدو زکات آن نرا به فقرا هم بدهید( انعام/141)

{کُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ إِذا أَثْمَرَ وَ آتُوا حَقَّهُ یَوْمَ حَصادِهِ وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْرِفینَ } 

از میوه‌های آن‌ها هنگامی که میوه داد بخورید، و حقِّ [الهیِ] آن را روز دروکردنش [که به تهیدستان اختصاص داده شده] بپردازید، و از اسراف [در خوردن وخرج کردن] بپرهیزید، که قطعاً خدا اسراف کنندگان را دوست ندارد.

24-از حیوانت با عظمت و پر قدرت ( گاو و شتر و شتر مرغ و اهو و بز کوهی ...) سوار شوید و از گوشتشان بخورید. (یس/71)

{وَ ذَلَّلْناها لَهُمْ فَمِنْها رَکُوبُهُمْ وَ مِنْها یَأْکُلُونَ }

و چهارپایان را برای آنان رام کردیم که برخی از آن‌ها مرکب سواری آنان هستند و از [گوشت] برخی از آن‌ها می‌خورند .

25-از حیوانت حلال گوشت استفاده کنید و از گوشتشان نیز بخورید(غافر/79 )

{اللَّهُ الَّذی جَعَلَ لَکُمُ الْأَنْعامَ لِتَرْکَبُوا مِنْها وَ مِنْها تَأْکُلُونَ} 

خداست که چهارپایان را برای شما پدید آورد تا بر بعضی از آن‌ها سوار شوید، و از [گوشت] بعضی از آن‌ها بخورید.

26-از میوه‌ها بخورید( زخرف/73) 

{لَکُمْ فیها فاکِهَةٌ کَثیرَةٌ مِنْها تَأْکُلُونَ }.

الطاف خداوند در مورد خوراکی‌ها 

1-- { خداوند حیوانت را خلق فرمود تا از گوشت و پوست و سواری از آن‌ها بهره برداری کنید(نحل / 5)

{وَ الْأَنْعامَ خلق‌ها لَکُمْ فیها دِفْ‌ءٌ وَ مَنافِعُ وَ مِنْها تَأْکُلُونَ }

ودام‌ها را که برای شما در آن‌ها [وسیله] گرمی و سودهاست آفرید، و از [محصولات لبنی و گوشتی] شان می‌خورید.

2-خداوند دریا را برای شما خلق فرمود تا از ان بخورید و استفاده ببرید( نحل /14)

{وَ هُوَ الَّذی سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْکُلُوا مِنْهُ لَحْماً طَرِیًّا وَ تَسْتَخْرِجُوا مِنْهُ حِلْیَةً تَلْبَسُونَها وَ تَرَی الْفُلْکَ مَواخِرَ فیهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ }

و اوست که دریا را رام و مسخّر کرد تا از آن گوشت تازه بخورید، و زینتی را که می‌پوشید از آن بیرون آورید.

3- از همه میوه های درختان بخورید. (نحل/69 ) 

{ثُمَّ کُلی مِنْ کُلِّ الثَّمَراتِ فَاسْلُکی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلاً یَخْرُجُ مِنْ بُطُونِها شَرابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوانُهُ فیهِ شِفاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فی ذلِکَ لَآیَةً لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ} 

آن گاه از همه محصولات و میوه‌ها بخور، پس در راه‌های پروردگارت که برای تو هموار شده [به سوی کندو] برو از شکم آن‌ها [شهدی] نوشیدنی با رنگ‌های گوناگون بیرون می‌آید که در آن درمانی برای مردم است. قطعاً در این [حقیقت] نشانه‌ای [بر قدرت، لطف و رحمت خدا] ست برای مردمی که می‌اندیشند.

4- باغات و میوه های ان را برای شما خلق فرمود.(م?منون/ 19 ) 

{فَأَنْشَأْنا لَکُمْ بِهِ جَنَّاتٍ مِنْ نَخیلٍ وَ أَعْنابٍ لَکُمْ فیها فَواکِهُ کَثیرَةٌ وَ مِنْها تَأْکُلُونَ} 

پس به وسیله آن برای شما باغ‌هایی از درختان خرما و انگور پدید آوردیم که برای شما در آن‌ها میوه‌های فراوانی است [که از فروش آن‌ها زندگی خود را اداره می‌کنید] و [نیز] از آن‌ها می‌خورید.

5- روغن را برای شما خلق فرمود(م?منون/ 20) 

{ وَ شَجَرَةً تَخْرُجُ مِنْ طُورِ سَیْناءَ تَنْبُتُ بِالدُّهْنِ وَ صِبْغٍ لِلْآکِلینَ }

و [به وسیله آن] درختی را که از طور سینا بیرون می‌آید [پدید آوردیم] که برای خورندگان، روغن و نان خورشی می‌رویاند.

6- { شیر و گوشت چهارپایان را برای شما خلق فرمود (نحل/66 ) 

{وَ إِنَّ لَکُمْ فِی الْأَنْعامِ لَعِبْرَةً نُسْقیکُمْ مِمَّا فی بُطُونِهِ مِنْ بَیْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ لَبَناً خالِصاً سائِغاً لِلشَّارِبینَ }

و بی‌تردید برای شما در دام‌ها عبرتی است، [عبرت در اینکه] از درون شکم آنان از میان علف‌های هضم شده وخون شیری خالص و گوارا به شما می‌نوشانیم که برای نوشندگان گواراست. 

(21مومنون){وَ إِنَّ لَکُمْ فِی الْأَنْعامِ لَعِبْرَةً نُسْقیکُمْ مِمَّا فی بُطُونِها وَ لَکُمْ فیها مَنافِعُ کَثیرَةٌ وَ مِنْها تَأْکُلُونَ} و به یقین برای شما در دام‌ها عبرتی است، از شیری که در شکم آنهاست به شما می‌نوشانیم، و در آن‌ها برای شما سودهای فراوانی است، و از [گوشت] آن‌ها [نیز] می‌خورید.

8-خداوند چشمه های جاری را برای ما خلق فرموده است(سجده /27) 

{أَ وَ لَمْ یَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْماءَ إِلَی الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً تَأْکُلُ مِنْهُ أَنْعامُهُمْ وَ أَنْفُسُهُمْ أَ فَلا یُبْصِرُونَ}

آیا ندانسته‌اند که ما آب را به سوی زمین بی‌گیاه می‌رانیم و به وسیله آن زراعتی را بیرون می‌آوریم که دام‌هایشان و خودشان از آن می‌خورند؟ پس آیا [آثار رحمت خدا را] نمی‌بینند؟ 

9-از دست رنج کار خود بخورید(یس/ 35) 

{لِیَأْکُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَ ما عَمِلَتْهُ أَیْدیهِمْ أَ فَلا یَشْکُرُونَ }

تا از میوه آن و آنچه دست‌هایشان به عمل می‌آورد [مانند شیره، کشمش، شربت و...] بخورند، آیا سپاس گزاری نمی‌کنند؟

چادر مشکی تور دورزی شده ی زیبایی رو سرم کرد و دستام رو گرفت و با هم حرکت کردیم . این اولین باری بود که چادر مشکی سرم می کردم و دوست داشتم مدام خودم را در آینه نگاه کنم . در راه مادرم مثل همیشه مهربان و صبور برایم قصه می گفت ، قصه هایی که بعد ها خوب درک کردم افسانه نیست واقعیت است هرچقدر هم که تلخ باشد.

مادرم اولین کسی بود که برایم از عاشورا گفت  ، با همان زبان کودکانه  ای که قشنگ ترین قصه های دنیا را می گفت. هنوز هم وقتی این ماه شروع می شود ناخودآگاه لباس مشکی ام را به تن می کنم . هنوز هم صدای طبل و بوی اسپند مرا می برد به روزهایی که کودکانه حسین (ع)را دوست داشتم.

یکی از وظایف مهم خانواده انتقال ارزش ها به فرزندان است. ما فقط وظیفه ی نگهداری و تغذیه و پوشاک فرزندانمان را نداریم. مهم ترین چیزی که باید فرزندمان را با آن آشنا کنیم ارزش های دینی است و گل سر سبد این ارزش ها ،شناخت و در قدم بعد محبت اهل بیت علیهم السلام می باشد.

پیامبر ما فرمودند : فرزندان خود را بر اساس سه صفت تربیت کنید : دوستی پیامبرتان ،انتقال محبت اهل بیت ع و قرائت قرآن

اما اول باید بدانیم  محبت اهل بیت ع چیست تا بتوانیم آنرا به فرزندانمان نیز بیاموزیم.

محبت یعنی : دوستی همراه با عمل به دستورات و علاقه به ایجاد شباهت بین زندگی خودمان و آن بزرگواران.

این خیلی مهم است که فرزندان ما بدانند عشق و محبت اهل بیت ادعایی نیست که بتوان ده روز انرا بیان کرد و 355روز اصلا به آن کاری نداشت.

شیعه بودن و دوست داشتن اهل بیتع  با خود مسئولیت به همراه دارد و این موضوعی است که فرزندان ما می آموزند اما نه از حرف های ما بلکه از عمل ما و نحوه ی زندگی مان.

وقتی پسر یا دخترمان می بیند که پدر یا مادرش برای اهل بیت سیاه می پوشد و به مجلس عزاداری می رود اما در زندگی روزمره اش سخنان و نحوه ی زندگی این بزرگواران هیچ تاثیری ندارد ، او هم در خوشبینانه ترین حالت چون والدین خود رفتار می کند اما اگر بر عکس آنرا ببیند و در طول زندگی متوجه شود که والدینش زندگی آن عزیزان را سر مشق قرار می دهند و کلام انان را می خوانند و سعی می کنند به آن عمل کنند ، آنوقت خودش هم سعی می کند چنین باشد.

اما پدر و مادر جز التزام رفتاری به احادیث امامان کارهای ملموس دیگری هم باید انجام دهند تا فرزندانشان به اهل بیت علاقه مند شودند :

بیان روایت ها و داستانهای زیبا از زندگی آن بزرگواران متناسب با سن فرزند در قالب داستان و شعر و غیره:

این نکته ی مهمی است  و می تواند بسیار تاثیر گذار باشد . برخی داستان های کودکی مان را هنوز به یاد داریم و آن زمان برای مان خیلی تحت تاثیر آن قرار گرفته بودیم . اگر روایت های زیبا از زندگی پیامبر و امامان را با زبانی شیرین بیان کنیم می تواند یک عمر در قلب کودکمان حک شود.

پدر بزرگ من همیشه قصه ای می گفت که پیامبر بزرگی در راه رفتن به مسجد برای خواندن نماز بود که بچه ها در کوچه از او خواستند تا بیاید و با آن ها بازی کند و او با آنکه دیرش شده بود ، پذیرفت البته پدر بزرگ من با آب و تاب زیادی این موضوع را برایم تعریف می کرد و من آنزمان احساس می کردم چقدر آن پیامبری که همبازی بچه هاست را دوست دارم....

تغییر رنگ و بوی خانه با رسیدن به ایام شهادت و ولادت آن بزرگواران: البته  شاید بهتر باشد وقتی بچه ها سن و سال کم تری دارند ایام ولادت را پر رنگ تر کنیم . خانه را تزیین کنیم ، خوراکی هایی که دوست دارند ،خریداری کنیم ، با آنها بازی های محبوب شان را انجام دهیم و در بین انجام این کارها راجع به آن بزرگوار صحبت کنیم.این خیلی خوب است که پدر خانواده شب های ولادت با جعبه ی شیرینی به خانه بیاید .

برای ایام شهادتی چون عاشورا نیز می توانیم پرچم سیاهی در خانه بزنیم ، با فرزند مان به عزاداری برویم و در حد فهم او برایش توضیح دهیم که چرا این روزها حال و هوای شهرمان تغییر کرده است.

 

اما چند نکته را باید مد نظر داشته باشیم

مراقب باشیم که در رفتن به مراسم عزاداری زیادی روی نکنیم تا فرزندمان خسته شود .اگر برخی مراسم را هم دوست داریم به تنهایی برویم بهتر است در آن نیز زیاده روی نکرده تا فرزندمان بیش از حد نبود ما را حس نکنند.

اگر فرزندمان نوجوان است می توانیم کتاب مناسبی درباره ی وقایع عاشورا را خریداری کنیم و با خانواده دور هم جمع شویم و هر شب بخشی از آنرا بخوانیم. در این صورت هم فرزند ما با مسائل کربلا بدون تحریف و خرافات آشنا می شود و هم این با هم بودن اعضای خانواده خاطره ی خوبی از این ایام در قلبش به جای می گذارد.

بعضی مراسم در برخی هیئت ها مخصوص کودکان یا نوجوانان برگزار می شود که شرکت فرزند شما در آن جمع می تواند بسیار مفید باشد. اصلا چطور است امسال خودتان یک هیئت کوچک در خانه به پا کنید و از تمام آشنایانی که بچه های همسن فرزند شما دارند بخواهید تا فرزندشان را بیاورند.ممکن است جمعیت 10 الی 15 نفر بشود.

یکی از والدین هم می تواند به زبان کودکانه برای بچه ها از امام حسین (ع) بگوید و بچه ها عزاداری زیبایی کنار هم سن و سالان خود داشته باشند و یک نذری خوشمزه با دستپخت مادر خانه بخورند. مطمئن باشید این مجلس می تواند تاثیر زیادی بر فرزندان شما داشته باشد. هدفمان را باید این قرار دهیم که در کنار بیان مصائب عاشورا ، فرزندمان را به این ایام و عزاداری علاقه مند کنیم.

البته  بردن فرزندان به هیئت های معمول و مورد علاقه ی خودمان مانعی ندارد و چه بسا خوب هم باشد اما اعتدال را با توجه به شرایط سنی آنها دعایت کنیم.

یکی دیگر از راه های علاقه مند کردن فرزندان به ائمه ، بردن آنها به زیارت است.

می توانیم یک سفر خوب و مفرح به یک شهر زیارتی داشته باشیم و آنجا حواسمان به تفریح بچه ها هم باشد . مواقعی که همراهشان به زیارت می رویم باید سعی کنیم خوش اخلاق تر از همیشه باشیم . راجع به آن امام اطلاعات کامل و در حد فهمی به فرزندمان بدهیم. می توانیم یک کتاب در این باره به آنها بدهیم  . از فرزندان بزرگ تر بخواهیم آنرا بخوانند و در پایان سفر به سوالات پاسخ دهند و جایزه ای که دوست داند را برای شان بخریم .فرزندان کوچک تر هم می توانند با رنگ آمیزی کتابی در خصوص آن امام بزرگوار در این مسابقه شرکت کنند.

اما فراموش نکنیم اگر زندگی مان رنگ حسینی نگیرد و اگر دستورات آنان را در زندگی پیاده نکنیم ، نمی توانیم توقع داشته باشیم فرزندی حسینی داشته باشیم.

مقام معظم رهبری در فرمایشات اخیر خود به نکته مهمی اشاره کردند که پس از آن مورد توجه بسیاری از جامعه شناسان و اندیشمندان قرار گرفت و این مسئله چیزی نبود جز سبک زندگی ایرانی.

آیت الله خامنه‌ای در دیداری که با جوانان استان خراسان شمالی داشتند، در تشریح مفهوم سبک و فرهنگ زندگی، به مسائلی نظیر خانواده، ازدواج، نوع مسکن، نوع لباس، الگوی مصرف، تفریحات، کسب و کار و رفتارهای فردی و اجتماعی در محیط‌های مختلف، اشاره کردند و افزودند: در واقع سبک زندگی به همه مسائلی بر می‌گردد که متن زندگی انسان را شکل می‌دهند. در این مطلب می‌خواهیم سبک زندگی و تغییر آن را که مد نظر رهبری معظم است مورد بررسی و بازبینی قرار دهیم.

ایشان در ترسیم چگونگی شکل گیری سبک و شیوه زندگی اظهار داشتند: فرهنگ زندگی، متأثر از تفسیر ما از زندگی است و هر هدفی را برای زندگی تعیین کنیم، سبک خاصی را به همراه می‌آورد. در بحث سبک و فرهنگ زندگی، اسلام عزیز همه نیازهای انسان را برآورده می‌سازد و دانشوران حوزه و دانشگاه باید علاوه بر تلاش در فقه و حقوق، در بحث اخلاق اسلامی و عقل و سلوک عملی اسلام نیز کارهای متراکم و با کیفیت انجام دهند تا نتایج این تلاش‌ها مبنای برنامه ریزی و تعالیم نسل‌ها قرار گیرد.

یکی از مواردی که رهبری در موضوع سبک زندگی به آن اشاره داشتند، پرهیز کامل از تقلید از سبک و سلوک زندگی در تمدن غربی بود. اتفاقی که در سال‌های اخیر به دلیل گسترش رسانه‌هایی چون اینترنت و شبکه‌های فارسی زبان ماهواره افتاده، القای فرهنگی آن ورآ بی است که نه تنها هیچ ارتباطی به ارزش‌های ایرانی و اسلامی کشور ما ندارد، بلکه در تضاد با بنیان‌های عرفی ما قرار دارد. این القائات فرهنگی در ادامه باعث شده است مردم که دارای ریشه‌های سنتی هستند با فرهنگی جدید روبرو شوند و این تضاد فرهنگ‌ها آسیب‌های اجتماعی و خانوادگی بسیاری را برایشان به دنبال داشته باشد.

پرهیز از سطحی گرایی و تحجر

پرهیز از سطحی گرایی و تحجر از دیگر زوایای سخنان رهبری بود. این در حالی است که تحجر و برخوردهای سلیقه‌ای در سال‌های اخیر به خصوص در ارتباط با جوانان، این نسل را با نوعی سرخوردگی و ناامیدی و بی اعتمادی نسبت به مسئولین مواجه کرده است و در ادامه منجر شده جوانان ما در تجسم رویاهای خود به آن ور آب‌ها چشم بدوزند و مدینه فاضله خود را در جایی غیر از وطن خودشان بجویند.

گسترش فرهنگ زیر آب زنی و کلاه‌برداری در محیط‌های اجتماعی

رعایت نشدن حقوق متقابل در روابط اجتماعی از دیگر م?لفه هایی است که متأسفانه در سبک زندگی اجتماعی ایرانی‌ها بسیار به چشم می‌خورد. این روزها در محیط‌های اجتماعی و شغلی، تنها چیزی که وجود ندارد رعایت حقوق دیگران است و در این میان هر کس به فکر این است که با برداشتن کلاه دیگری، منافع خود را برآورده کند. در محیط‌های کاری این روزها، همه به دنبال این هستند که بدون وجود حتی دلیلی موجه، به اصطلاح زیر آب همکارشان را بزنند و از این طریق بتوانند جا پای خود را در محل کار محکم کنند و دیگری را از کار بی کار. حتی کسانی که در ظاهر ادعای دوستی می‌کنند در باطن ممکن است بیشتر از دیگران به دنبال تخطئه همکارانشان باشند.

افزایش نجومی طلاق

از دیگر مواردی که مقام معظم رهبری در خصوص تغییر سبک زندگی ایرانی به آن اشاره کردند، افزایش طلاق بود. سال‌ها است که آمارهای نجومی طلاق از سوی رسانه‌های مختلف اعلام می‌شود و هر روز هم بر تعداد این رخداد بحران زا اضافه می‌شود بدون اینکه سیاستگزاران روش موثری را در خصوص کاهش آن در پیش گیرند. آخرین آمارها نشان می‌دهند که از هر 4 ازدواج در تهران یک مورد به طلاق می انجامد این در حالی است که آمار طلاق‌های عاطفی هم سر به فلک کشیده و بر اساس آمارهای غیر رسمی از هر سه ازدواج یکی به طلاق عاطفی منتهی می‌شود که خود پیش زمینه‌ای برای طلاق ثبتی است. اگر این اعداد و ارقام را در کنار آثار مخرب طلاق بر پیکره اجتماع بگذاریم، تازه می‌فهمیم که چرا جامعه شناسان و آسیب شناسان این قدر از آمارهای صعودی طلاق نگرانند. اما در فرهنگ سنتی و ایران ما طلاق دارای قبح بزرگی بود که در سال‌های اخیر با گسترش فرهنگ غرب در کشور به واسطه شبکه‌های ماهواره‌ای و اینترنت هر روز از قبحش کاسته می‌شود و معلوم نیست در آینده این آمارها به کجا خواهد کشید.

رواج مصرف گرایی

یکی از اتفاقاتی که باعث تغییر سبک زندگی ایرانی در سال‌های اخیر شده است، رواج مصرف گرایی است. این روزها مردم بدون اینکه لزومی برای خرید مصرف داشته باشند، خرید می‌کنند، هر سال مبل و پرده‌های خودشان را تغییر می‌دهند، اتومبیل نو می‌خرند و مدام به دنبال تهیه لباس‌های متفاوت و با مارک‌های معروف هستند. در حالی که بر اساس آموزه‌های دینی قناعت است که ارزش محسوب می‌شود. یکی از دلایلی که مصرف گرایی در سال‌های اخیر با این درجه رو به افزایش نهاده است، آگهی‌های بازرگانی است که به صورت شبانه روز از سوی شبکه‌های ماهواره‌ای و سایت‌های اینترنتی و حتی رسانه ملی پخش می‌شوند و با القائات خود به دنبال این هستند که استفاده از کالاهای خود را نماد خوشبختی و آسایش تلقی کنند و از این طریق نیاز کاذب برای خرید محصولات را در میان مردم سراسر دنیا ایجاد کنند. مردم کشور ما هم در سال‌های اخیر با مصرف گرایی افراطی، سبک زندگی اصیل و بومی خود را که بر مبنای قناعت بود کنار گذاشته‌اند. مصرفی که افراط در آن فشار زیادی به اقتصاد خانوار می‌آورد و برخی تنها برای چشم و هم چشمی مجبور می‌شوند به هر روشی متوسل شوند تا بتوانند پیروز رقابت مصرفی شوند و اگر نتوانند هزینه‌های مصرف افراطی‌شان را به دست آوردند، دچار سرخوردگی اجتماعی می‌شوند.

م?لفه‌های سبک ایرانی که غربی‌ها تمام تلاش خود را برای تغییرشان به کارگرفته اند، موارد بسیاری دارد که در مطالب بعدی به بررسی سایر جوانب آن خواهیم پرداخت.